Eindelijk een bekentenis

Benny, een vriend uit de oorlog van Alexander, logeert een paar dagen bij hem. Bij Benny is de helft van zijn gezicht weggeschoten en daarom draagt hij een prothese. Toen ze samen een wandeling maakten zagen ze dat Agnes geslagen werd door haar man. Hij gaf haar een harde schop in de buik in de hoop dat ze een miskraam zou krijgen van haar baby van Julien. Benny heeft erger voorkomen door hem een kopstoot te geven waardoor hij helemaal van de wereld weg was.

De dochter van de barones, Cathérine is van plan om terug te komen en ze wil haar kinderen meenemen. Dat ga ik niet laten gebeuren, ik zorg ervoor dat ze aangehouden wordt, het maakt me niet uit voor wat. Ik had ooit geweigerd om Cathérine te helpen met haar bevalling omdat het een kind van de Duitsers was. Dit deed ik omdat een van de verkrachters van Anna ook de vader van was haar baby.

Ik bleef voor de eerste keer bij Alexander slapen, maar dat was slechts van korte duur want ik werd opgeroepen omdat Louise zelfmoord had proberen plegen. Ze had geprobeerd om haar slagaders door te snijden maar ik was er gelukkig op tijd bij. Toen we een dag later Thérèse gingen ondervragen over de mogelijke oorzaak van Louise haar zelfmoordpoging kwamen we eindelijk de waarheid te weten. Thérèse had Julien betaalt voor seks met haar omdat ze een opvolger nodig had voor de boerderij, maar ze betrapte Julien samen met Louise. Bovendien had hij ook vroeger nog seks gehad met Anna, hiervoor was Thérèse zo kwaad geworden dat ze hem de kop heeft ingeslagen. Guy denkt dat Thérèse wel een goede kans heeft om vrijgesproken te worden omdat er veel verzachtende omstandigheden zijn.

Alexander heeft me aangesproken over Raymond. Toen Alex in de oorlog zat was is stapelverliefd geworden op Raymond en ik zat samen met hem bij het verzet. De liefde was echter snel voorbij toen ik ontdekte dat hij een landsverrader was en hij informatie doorgaf aan de Duitsers. Ik was zo boos dat ik hem aan ons vakantiehuis in Frankrijk heb neergeschoten en begraven op de dag dat hij normaal naar de oorlog moest vertrekken. Niemand is er ooit achter gekomen en dat zal ook zo blijven.

Constant krijgt zijn verdiende loon

Ik ben de dag na het bezoek aan Constant ook eens bij Thérèse gegaan om haar te ondervragen over Alois. En wat bleek? Constant heeft in ons gezicht gelogen. Hij beweerde dat hij Alois niet kende, maar Thérèse haar vader wou dat ze met Constant in plaats van Alois trouwde. Dit was een goede reden om Constant nogmaals te ondervragen. Constant gedroeg zich op exact dezelfde manier als de vorige keer. Arrogant. Hij deed niet eens de moeite om te ontkennen dat hij Alois vermoord had, hij zei dat we geen enkel bewijs hadden en dat hij genoeg contacten had om niet in de gevangenis te geraken.

Later die dag ging ik bij de barones. Ik zag een man die met Marie praatte. Volgens de barones was dat de man die Marie zo toegetakeld heeft en is ze nog steeds verliefd op hem, maar voor hem is Marie niet meer dan een minares. Aurélie zat van binnen naar de boom te staren waarin Robert was opgehangen. Ze weet wie hem daar heeft gehangen, juist zijn naam weet ze niet. Maar het is dezelfde man die soms brieven komt afgeven aan Marie en dingen verkoopt aan de kokkin. Het moest Constant wel zijn. Ik ging met hem praten aan het Mariabeeld aan de heuvel maar hij bedreigde me met een mes. Hij heeft de moord op Alois en Robert bekend. Alois had hij vermoord omdat de vader van Thérèse zei dat hij dan wel met haar kon trouwen en Robert heeft hij vermoord omdat hij wist van de moord op Alois en hij het doorvertelt had tegen Julien De Wever. Julien had hem komen afpersen dus ik ging er van uit dat hij Julien ook vermoord had maar daarop reageerde hij verrast. Zijn antwoord zal ik wel nooit weten want ik heb hem een slag op zijn keel gegeven en ik ben naar Alexander gelopen. De hoofdveldwachter heeft hem ondervraagt en hij heeft in al zijn arrogantie twee moorden bekend. Dan vliegt hij toch nog achter de tralies, zijn verdiende loon.

Thérèse was zwanger. Al drie à vier weken, van iemand die niet van hier is beweert ze. Ze had bloedingen gehad waarbij ik heb moeten helpen. Ik snap het niet, Thérèse is niet het type vrouw dat met de eerste de beste man in bed duikt.

Meteen drie moorden?

Op weg naar het nieuwe verhoor van Leonie, de hoer die De Wever zwanger had gemaakt vertelde Van De Cauter me schokkend nieuws. Blijkbaar was Maurice erbij toen de man van Agnes met Julien gevochten had en Maurice heeft Julien een kopstoot geven. Ik vind het vreemd dat hij dat voor mij verzwegen heeft, zou hij dan toch iets met de dood van Julien te maken hebben?

Ik was op bezoek op de barones en ging een wandeling maken in haar tuin. Daar zag ik Robert hangen in een boom. Ik voelde aan zijn pols en hij leefde nog maar ik kreeg het touw niet los dus vroeg ik aan Aurélie, de kleindochter van de barones om hulp te halen. Maar tevergeefs, tegen de tijd dat hij los was was hij al dood. Hij was vermoord. Ik ging zijn kamer doorzoeken en in zijn nachtkastje vond ik allemaal doodsprentjes van de lijken die we opgehaald hadden na de oorlog. Op een doodsprentje stond geschreven : ‘vermoord’. Het doodsprentje was van Alois Vandevelde. Alexander vertelde me dat Alois wou trouwen met Thérèse Vermeylen. Dit huwelijk is nooit door kunnen gaan door Alois zijn dood in de oorlog.

Bij het ophalen van de lijken had ook Constant Alaerts geholpen dus de hoofdveldwachter en ik zijn hem eens aan de tand gaan voelen. Net toen we wouden vertrekken kwamen Maurice en Alexander terug met mijn auto uit Leuven. Maurice kwam er al kokhalsend uitgestrompeld. Alexander vertelde me dat hij in een speciaal café verschillende drugs had genomen. We hebben ons bezoekje aan Constant hierdoor enkele dagen moeten uitstellen maar vandaag was het dan toch zo ver. Hij beweerde dat hij Alois niet goed kende. Constant beledigde me en Van De Cauter heeft hem een vuistslag op zijn gezicht gegeven en daarna zijn we vertrokken.

Bastaardbaby's van Julien

Ik heb samen met Van De Cauter Robert ondervraagt. Hij had verzwegen dat Julien zijn neef was, maar hij zei dat dat gewoon was omdat we hem niets gevraagd hadden. Ik geloof echt dat hij er niets mee te maken heeft, maar de hoofdveldwachter pakte hem wel erg hard aan. Enkele dagen later zochten we hem weer op. Hij was op de boerderij van de zusters Vermeylen en hij lag op Julien zijn bed, hij zei dat hij op zijn doodsbed moest liggen. Hij was stomdronken en we namen hem mee naar het bureau. Ik ging diezelfde dag nog naar Alexander en in een opwelling kuste ik hem en hadden we seks. Eigenlijk is hij nog niets verandert en nu snap ik terug waarom ik verliefd op hem was geworden.

Ik maak me zorgen om Maurice. Ik denk dat hij iets heeft met die boerendochter Louise Vermeylen, zij is echt niets voor hem, hij is een afgestudeerd filosoof en zij een boerendochter. Daar komt niets van in huis. Maurice heeft me een puppy gegeven, maar ik heb nog geen idee hoe ik hem ga noemen. Ik ging dus maar eens informeren bij Thérèse, de zus van Louise, maar zij zegt dat ze niets van een relatie weet, gelukkig maar.

 Ik ging ook eens langs bij de hoeren in het dorp om te vragen of ze daar Julien kenden. Het bleek dat hij een van hen had zwanger gemaakt. De zwangere vrouw heet Leonie. Daarna gaan we naar een ander meisje dat Julien had zwanger gemaakt, Agnes De Poorter. Julien had ook gevochten met haar man en Agnes zelf ontbrak ook enkele tanden. Ik vermoed dat haar man zijn handjes niet thuis houdt.

Ik ben met Alexander naar een kerkhof geweest van soldaten die gesneuveld waren in augustus 1914. Velen van hen waren niet gestorven in de strijd maar waren verdronken toen ze probeerden te vluchten. Daarna gingen we nog naar het graf van mijn vader. Ik herinnerde me hoe Alexander me ten huwelijk had gevraagd op het station toen we allebei nog studeerden. Ik had ja gezegd, maar zelfs toen was hij nog jaloers op Raymond. We waren nu al zo lang verloofd, maar toen we dus nog voor we getrouwd waren terugkwamen van het officiersbal wou ik te snel gaan. Alexander had me afgewezen en me duidelijk gemaakt dat hij niets wou hebben met een onkuise vrouw als mij.

Een rokkenjager minder

Ik ben dokter Sara Sondervorst. Ik woon samen met mijn broer Maurice in een klein dorp in de buurt van Leuven. Samenwonen met Maurice is geen pretje. Hij is een jaar geleden, na de Grote Oorlog knettergek teruggekomen. Het ene moment doet hij zoals voor hij vertrok en een ogenblik later kan zijn stemming helemaal omgeslagen zijn en denkt hij dat hij nog steeds in de loopgraven zit en gebombardeerd wordt. Enkele dagen geleden was het weer van dat. 

Het begon allemaal toen hoofdveldwachter Guy Van De Cauter me het schokkende nieuws kwam brengen dat er een lijk gevonden was in de berm naast het veld. Het bleek Julien De Wever te zijn, een knecht van op de boerderij van de Zusters Vermeylen. Hij was de kop ingeslagen en zijn lijk stonk verschrikkelijk op deze warme augustusdag. Op weg naar huis hield een kind mij en de hoofdveldwachter tegen om te zeggen dat Maurice zot was geworden. Hij liep met een machinegeweer al roepend over de velden. De enige die hem kon kalmeren was Alexander, mijn ex-verloofde die het tot officier had geschopt. Alexander heeft in de oorlog zijn benen verloren, het was al meer dan een half jaar geleden dat ik hem nog gezien had. Ik hoorde mijn broer iets zeggen dat ik liever niet had gehoord. Hij zei ‘ik moest hem doden’. Zou mijn broer echt Julien De Wever vermoord hebben? Ik kon het niet geloven, Julien lag daar al zeker 2 dagen te rotten, het moet stom toeval geweest zijn dat Maurice net nu weer een gekte aanval kreeg. 

Ik heb aan de barones gevraagd of we Julien in de ijskelder van haar kasteel mochten leggen zodat hij niet verder zou rotten voordat de lijkschouwer uit de stad komt. Robert, de knecht van de barones was zo vriendelijk om dit klusje te doen, maar in tegenstelling tot na de oorlog reageerde hij nu op een heel andere manier op het lijk. Ik heb ook een vreemde vrouw gezien bij de barones, de pianolerares van de kleindochter van de barones, Marie Duchamps, haar gezicht en hals stonden vol met sneden van een mes. Waarom wist ik hier niets van? Ik ben toch de dokter? De Barones zei me dat iemand Marie had proberen vermoorden, maar ze bleef er heel vaag over. 

Ik heb besloten dat ik terug normaal ga doen tegen Alexander. We hebben elkaar lang genoeg genegeerd. Voor de oorlog hadden we een relatie gehad, maar na de oorlog was het niet meer hetzelfde. Ik ging naar hem thuis als huisdokter en ik vroeg hem of hij iets wist over Julien, maar het enige dat hij me wist te zeggen was dat Julien een rokkenjager is.  Thérèse Vermeylen lijkt blij te zijn dat Julien dood is, maar haar zus Louise gaat kapot van verdriet. Ze hadden ook nog een derde zuster, Anna, maar zij heeft zelfmoord gepleegd omdat ze in de oorlog verkracht was door Duitsers.  Het is vreemd dat niemand iets lijkt te weten over Julien behalve dat hij een rokkenjager is…