Ik ben dokter Sara Sondervorst. Ik woon samen met mijn broer
Maurice in een klein dorp in de buurt van Leuven. Samenwonen met Maurice is
geen pretje. Hij is een jaar geleden, na de Grote Oorlog knettergek
teruggekomen. Het ene moment doet hij zoals voor hij vertrok en een ogenblik
later kan zijn stemming helemaal omgeslagen zijn en denkt hij dat hij nog
steeds in de loopgraven zit en gebombardeerd wordt. Enkele dagen geleden was
het weer van dat.
Het begon allemaal toen hoofdveldwachter Guy Van De Cauter me het schokkende nieuws kwam brengen dat er een lijk gevonden was in de berm naast het veld. Het bleek Julien De Wever te zijn, een knecht van op de boerderij van de Zusters Vermeylen. Hij was de kop ingeslagen en zijn lijk stonk verschrikkelijk op deze warme augustusdag. Op weg naar huis hield een kind mij en de hoofdveldwachter tegen om te zeggen dat Maurice zot was geworden. Hij liep met een machinegeweer al roepend over de velden. De enige die hem kon kalmeren was Alexander, mijn ex-verloofde die het tot officier had geschopt. Alexander heeft in de oorlog zijn benen verloren, het was al meer dan een half jaar geleden dat ik hem nog gezien had. Ik hoorde mijn broer iets zeggen dat ik liever niet had gehoord. Hij zei ‘ik moest hem doden’. Zou mijn broer echt Julien De Wever vermoord hebben? Ik kon het niet geloven, Julien lag daar al zeker 2 dagen te rotten, het moet stom toeval geweest zijn dat Maurice net nu weer een gekte aanval kreeg.
Ik heb aan de barones gevraagd of we Julien in de ijskelder van haar kasteel mochten leggen zodat hij niet verder zou rotten voordat de lijkschouwer uit de stad komt. Robert, de knecht van de barones was zo vriendelijk om dit klusje te doen, maar in tegenstelling tot na de oorlog reageerde hij nu op een heel andere manier op het lijk. Ik heb ook een vreemde vrouw gezien bij de barones, de pianolerares van de kleindochter van de barones, Marie Duchamps, haar gezicht en hals stonden vol met sneden van een mes. Waarom wist ik hier niets van? Ik ben toch de dokter? De Barones zei me dat iemand Marie had proberen vermoorden, maar ze bleef er heel vaag over.
Ik heb besloten dat ik terug normaal ga doen tegen Alexander. We hebben elkaar lang genoeg genegeerd. Voor de oorlog hadden we een relatie gehad, maar na de oorlog was het niet meer hetzelfde. Ik ging naar hem thuis als huisdokter en ik vroeg hem of hij iets wist over Julien, maar het enige dat hij me wist te zeggen was dat Julien een rokkenjager is. Thérèse Vermeylen lijkt blij te zijn dat Julien dood is, maar haar zus Louise gaat kapot van verdriet. Ze hadden ook nog een derde zuster, Anna, maar zij heeft zelfmoord gepleegd omdat ze in de oorlog verkracht was door Duitsers. Het is vreemd dat niemand iets lijkt te weten over Julien behalve dat hij een rokkenjager is…
Het begon allemaal toen hoofdveldwachter Guy Van De Cauter me het schokkende nieuws kwam brengen dat er een lijk gevonden was in de berm naast het veld. Het bleek Julien De Wever te zijn, een knecht van op de boerderij van de Zusters Vermeylen. Hij was de kop ingeslagen en zijn lijk stonk verschrikkelijk op deze warme augustusdag. Op weg naar huis hield een kind mij en de hoofdveldwachter tegen om te zeggen dat Maurice zot was geworden. Hij liep met een machinegeweer al roepend over de velden. De enige die hem kon kalmeren was Alexander, mijn ex-verloofde die het tot officier had geschopt. Alexander heeft in de oorlog zijn benen verloren, het was al meer dan een half jaar geleden dat ik hem nog gezien had. Ik hoorde mijn broer iets zeggen dat ik liever niet had gehoord. Hij zei ‘ik moest hem doden’. Zou mijn broer echt Julien De Wever vermoord hebben? Ik kon het niet geloven, Julien lag daar al zeker 2 dagen te rotten, het moet stom toeval geweest zijn dat Maurice net nu weer een gekte aanval kreeg.
Ik heb aan de barones gevraagd of we Julien in de ijskelder van haar kasteel mochten leggen zodat hij niet verder zou rotten voordat de lijkschouwer uit de stad komt. Robert, de knecht van de barones was zo vriendelijk om dit klusje te doen, maar in tegenstelling tot na de oorlog reageerde hij nu op een heel andere manier op het lijk. Ik heb ook een vreemde vrouw gezien bij de barones, de pianolerares van de kleindochter van de barones, Marie Duchamps, haar gezicht en hals stonden vol met sneden van een mes. Waarom wist ik hier niets van? Ik ben toch de dokter? De Barones zei me dat iemand Marie had proberen vermoorden, maar ze bleef er heel vaag over.
Ik heb besloten dat ik terug normaal ga doen tegen Alexander. We hebben elkaar lang genoeg genegeerd. Voor de oorlog hadden we een relatie gehad, maar na de oorlog was het niet meer hetzelfde. Ik ging naar hem thuis als huisdokter en ik vroeg hem of hij iets wist over Julien, maar het enige dat hij me wist te zeggen was dat Julien een rokkenjager is. Thérèse Vermeylen lijkt blij te zijn dat Julien dood is, maar haar zus Louise gaat kapot van verdriet. Ze hadden ook nog een derde zuster, Anna, maar zij heeft zelfmoord gepleegd omdat ze in de oorlog verkracht was door Duitsers. Het is vreemd dat niemand iets lijkt te weten over Julien behalve dat hij een rokkenjager is…
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenSara is inderdaad een dokter die samen leeft met haar broer. Ze heeft het niet gemakkelijk. Haar broer heeft een posttraumatisch stress syndroom en ze is dokter. Dit laatste klinkt niet echt apart maar in die tijd werd er op vrouwelijke dokters vaak neergekeken. Alexander is er gelukkig ook nog, die had vroeger een relatie met Sara maar de oorlog maakte deze niet gemakkelijk en daar komt de fysieke beperking nog eens bovenop. Misschien worden ze later terug verliefd?
BeantwoordenVerwijderenDe vermoorde Julien werkte bij de familie Vermeylen, deze bestaat uit twee zussen. Een daarvan was Anna, een mooie vrouw die in de oorlog door de Duitsers verkracht is, later heeft ze hiervoor zelfmoord gepleegd. Guy en de familie Vermeylen zitten vermengd in een apart verleden daarom neemt Sara het initiatief om de zussen te ondervragen. Sara en Guy mogen ondertussen van geluk spreken dat ze hun lijk in de ijskelder van de barones mogen legen. De geschiedenis tussen Sara en haar is ook iets apart. De barones Hélène is vroeger verliefd geweest op de vader van Sara, maar haar eigen moeder had hem voor haar neus weggekaapt. Daarom was ze getrouwd met een man die later zelfmoord had gepleegd en na de dood van Sara’s moeder hadden ze weer contact met elkaar gezocht. Later is Sara's papa gesneuveld in de oorlog.
Robert, de tuinknecht laat zich ook niet onopgemerkt voorbij gaan. Hij komt in het vizier van Guy die hem tijdens de ondervraging hard aanpakt.
Kortom, er wordt veel ondervraagt maar er is weinig verduidelijking. 1 ding wordt wel duidelijk Sara en Alexander groeien naar elkaar toe.
Ik vind het ook vreemd dat er toen zo neergekeken werd op vrouwelijke dokters, maar de mensen keken ook op Sara neer omdat ze haar iets te bloot kleedde voor die tijd.
BeantwoordenVerwijderenDe situatie tussen de barones is ook eigenaardig. Ik snap niet dat ze nu bevriend is met iemand die waarschijnlijk haar moeder haatte voor het wegkapen van de man van haar leven.
Guy vond ik een onbekwame agent, want de manier waarop hij Robert aanpakte was echt overdreven. Zonder enig goed bewijs behandelde hij hem als een moordenaar.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenHet zijn inderdaad nogal uitgesproken karakters. Het leuke is wel dat je door het steeds wisselende vertelperspectief veel over hen te weten komt. Dit zorgt ervoor dat je je goed kan inleven in de waaier van personages.
BeantwoordenVerwijderenDe personages worden inderdaad uitvoerig besproken. Ik had enkel het probleem dat ik ze moeilijk uit elkaar kon houden door het grote aantal karakters.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het wel grappig hoeveel rond karakters er binnen zo een dorpje leven. Lang leve de fictie!
BeantwoordenVerwijderenJa inderdaad!
BeantwoordenVerwijderen